PRIJAVA
Albanski kulturni centar u Sarajevu, svim Albancima širom svijeta želi srećan 28. novembar, nacionalni praznik, koji s ponosom svi Albanci svijeta obilježavaju kao dan nezavisnosti i kao rođendan nacije. Ovaj dan je posvećen poštovanju i neizmernoj zahvalnosti prema svima koji su učinili sve što je u njihovoj moći za dobrobit albanske nacije, naročito onima koji su dali svoje živote za ostvarivanje slobode i nezavisnosti koju danas uživamo mi Albanci.
Proglas o nezavisnosti Albanije predstavlja jedan od ključnih trenutaka u istoriji slobode jednog djela albanskog naroda. Ovaj događaj nam je omogućio ponovno rođenje države, iako je Albanija bila mala, ona je učinila našu naciju jačom. Albanci kroz vjekove bili ugroženi, osvojeni i suočeni sa opasnostima sa svih strana, taj mali i krhki državni entitet nam je ipak pružio snagu i hrabrost da postignemo stvaranje nezavisnosti.
Zašto se 28. novembar obilježava kao Dan albanske zastave?
Dan albanske zastave obilježava se svakog 28. novembra, ne samo u Albaniji, već svuda gde žive Albanci . Na Kosovu je ovaj datum prije nekoliko godina proglašen za neradni dan, a velike proslave organizuju se u cijelom svijetu gdje žive Albanci.
Na ovaj dan se vidno ističu zastave Albanije na domovima i institucijama.
Dan albanske zastave predstavlja godišnjicu od kada je grupa albanskih prvaka u Vlori 28. novembra 1912. godine proglasila nezavisnost teritorija pod tadašnjom osmanskom vlašću, obuhvativši četiri osmanska vilajeta (Skadarski, Kosovski, Bitoljski i Janjinski), a uoči Londonske mirovne konferencije, od koje su zatražili međunarodno priznanje, pozivajući se na pravo na samoopredjeljenje.
Po usvajanju teksta deklaracije, Ismail Ćemali je izašao na terasu zgrade skupštine i pred okupljenim građanima razvio crvenu albansku zastavu sa crnim dvoglavim orlom. Nakon toga su albanski predstavnici uputili telegrame balkanskim susjedima:
“Želim da obavjestim vaše ekselencije o izuzetnom događaju u narodnom životu Albanaca. Predstavnici svih albanskih oblasti, različitih vjeroispovesti, koji su se sastali juče u narodnoj skupštiti u gradu Vlori, objavili su nezavisnost Albanije i izabrali privremenu vladu. Albanci su srećni što se pridružuju porodici slobodnih naroda istočne Evrope sa jedinim ciljem da žive u miru sa svim susjedima. Nadamo se da će ovu promjenu u životu našeg naroda kao i našu privremenu vladu priznati vlade vaših ekselencija, da će svako neprijateljsko dejstvovanje vaše vojske u našoj zemlji prestati i da će sve albanske teritorije koje su sad okupirane od strane savezničkih vojski, opet biti slobodne“, navodi se u telegramu predsednika albanske privremene vlade ministrima inostranih poslova Crne Gore, Srbije, Bugarske i Grčke 29. novembra 1912. godine-
Dana 4. decembra iste godine, Skupština Vlore izabrala je prvu Vladu nezavisne Albanije. Na čelu privremene vlade bio je Ismail Ćemali, koji je uspjeo da pridobije podršku Austrije i Italije.
Uspostavljeno je i vijeće staraca, koje je pomagalo Vladi na dužnosti. Organizovanje narodne vojske povereno je Rizi-beju iz Đakovice i Isi Boljetini. Skupština je za albansku nacionalnu zastavu izabrala crvenu zastavu sa dvoglavim orlom Skenderbega.
Kako prenose mediji, to nije, međutim, bilo priznato Londonskim ugovorom o miru (potpisan 30. maja 1913). Znatan dio abanske teritorije, Londonskim ugovorom podeljen je između država okupatora u ratu – Srbije, Grčke i Crne Gore.
Ugovorom je potvrđeno postrojanje Kneževine Albanije kao međunarodnog protektorata, sa njemačkim plemićem Vilhelmom Vladom kao vladarom, u granicama sličnim današnjim. Potom, 29. jula iste godine na snažno insistiranje Italije i Austrougarske, u suštinski istim granicama današnje Republike Albanije stvorena je autonomna Albanija.
Ideja o Velikoj, ili etničkoj Albaniji čiju su nezavisnost proglasili u Vlori 1912, potekla je na Prizrenskoj ligi 1878, upravo obuhvatajući prostor tadašnja četiri vilajeta – Kosovski, Bitoljski, Skadarski i Janjinski.
