PRIJAVA
U petak 12. aprila, u prostorijama Akademije nauka i umjetnosti Republike Srpske, počela je naučna konferencija “Srebrenica, stvarnost i manipulacije” u Organizaciji straješina Vojske RS-a, Nezavisnog univerziteta Banjaluka i Instituta za istraživanje srpskih stradanja u 20. vijeku. Završila se u subotu 13. aprila sa jednoglasno, a kako drugačije, usvojenim zaključcima.
Kao rezultat konferencije imamo i zbornik radova na nekih 800 strana u tvrdim koricama u kojem je svoje radove objavilo 48 autora i autorki.
Mene su posebno dojmio članak Nikole Mijatovića Miše, pravnika, inžinjera, profesora pedagogije- psihologije, književnika i majora iz Srpskog Sarajeva koji je zbog zasluga u odbrambeno- otadžbinskom ratu odlikovan visokim odlikovanjem, pod nazivom „Sunovrat međunarodnog prava manipulacijama zločinima i genocidom“.
Već u uvodu major Mijatović briljira i piše „Kao pripadnik komandnog kadra VRS na najtežem, sarajevskom ratištu, mogu istaći da u devedeset posto opština opština Republike Srpske nije izvršen ratni zločin, niti silovanje, za razliku od opština u Federaciji BiH gdje su u većini opština pod kontrolom Muslimana izvršeni monstruozni ratni zločini, obredna klanja srpske djece, žena, staraca ubijanje pravoslavnih sveštenika, razapinjanje na krstove, silovanje srpske djece i Srpkinja, razaranje vjerskih objekata i uništavanje ostale srpske pokretne i nepokretne imovine.
“Samouvjerenost ovog pasusa je bezgranična, iako nam major Mijatović ne nudi ni jednu referencu kojom bi potkrijepivo svoje tvrdnje.
Imajući u vidu šta se dešavalo u Nevesinju, Foči, Višegradu, Čajniču, Kalinoviku, Sokocu, Vlasenici, Zvorniku, Bijeljini, Brčkom, Šamac, Banjaluci, Gradišci, Doboju, Teslići, Kotor Varoši, Prijedoru, Ključu, teško je povjerovati da su zločini u Republici Srpskoj bili ograničeni na deset opština. Dodamo li tome rušenje 534 džamije od strane vojske i policije Republike Srpske i preko 100 katoličkih crkava, sasvim je jasno da se radi o patriotskom lupetanju majora Miše.
Potom se u članku majora Mijatovića može pročitati i sljedeće: „Moramo zapitati javnost i Haški tribunal, šta je sa zločinima iz Sarajeva, koji su ubili 7.428 Srba (civila) i silovali na hiljade Srpkinja?!“
Prema podacima Republičkog centra za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica RS u periodu od 01.01. 1991. godine do 31.12. 1995. godine u BiH je poginulo 29 762 Srba i to 22 659 vojnika, 7080 civili, dok 23 osoba ima nepoznat status. Morate da primjetite nelogičnost u broju pobijenih srpskih civila u Sarajevu koje tvrdi major Mišo i ukupnog broja civila koje daju institucije Republike Srpske. Prema tvrdnji majora u Sarajevu je poginulo više srpskih civila, nego tokom četiri godine trajanja rata na cijeloj teritoriji BiH.
Što se tiče silovanja Srpkinja major Mišo govori o hiljadama silovanih žena i opet ne govori istinu. Prema podacima Republičkog centra za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica RS evidentirano je 1748 žena žrtava (zarobljene, zatočene u logorima, u kućnom pritvoru, seksualno zlostavljane, silovane, ranjene, ubijene), od kojih je 695 žrtava ratnog silovanja.Na kraju svog teksta major Mijatović navodi sljedeće „Za odbranu svojih hiljadugodišnjih ognjišta i srpske nejači u ovom ratu stradalo je više od 38.000 Srba u bivšoj BiH. Dakle stradalo je više Srba, nego agresora Muslimana, Hrvata i Šiptara- Albanaca zajedno“.
Opet major Mišo ima problem sa elementarnim činjenicama. Republički centar za istraživanje rata, ratnih zločina i traženja nestalih lica RS barata cifrom 29 762 što je manje za skoro 8.000 ljudi. Što se tiče broja poginulih Bošnjaka i Hrvata imamo procjene haškog tribunala tj. Jana Zwierzchowskog i Ewa Tabeau koji govore o 68.101 poginulih Bošnjaka i 8.858 Hrvata, dok procjene Mirsada Tokače govore o oko 64.036 poginulih Bošnjaka i 7.788 Hrvata.
Kao što vidimo major Nikola Mijatović Miša opasno laže kada se govori o broju žrtava u BiH, ali to ga ne sprečava da svoj rad objavi u publikaciji „Srebrenica, stvarnost i manipulacije“. I ne samo da ima problem sa elementarnim činjenicama, već je taj problem evidentan i kod interpretacija istih.
Naravno, to nije problem samog majora Miše, kojem je Srebrenica očigledno patriotski hobi, veće recenzenata ove publikacije i organizatora samog skupa koji pretenduju da mit o Srebrenici razbiju naukom i faktima i to uz pomoć istoričara amatera, afirmatora teorija zavjere i vaskolikih frikova širom planete zemlje.
To jedini propust, članak „Sarajevski scenario planiranog haosa u Srebrenici“ nije napisao Ibran Mustafić kako je potpisano, već ko zna ko, ali je sasvim jasno da patriotizam opravdava sve.
