PRIJAVA
Predsjednik Bosanske akademije nauka i umjetnosti „Kulin ban“ akademik prof. dr. Suad Kurtćehajić je podsjetio da se danas 4. maja 2024. godine navršava 44 godine od smrti doživotnog predsjednika SFRJ Josipa Broza Tita, a u utorak 7. maja bit će 132 godina od njegovog rođenja 1892. godine u Kumrovcu.
– Neki smatraju da je bio najznačajnija ličnost XX vijeka i jedini političar iz kruga socijalističkih država koji se usudio predsjedniku SSSR-a Staljinu reći ne, a da pri tome sačuva svoju glavu, vlast i državu.
Titova sahrana na kojoj je prisustvovalo preko dvjesto delegacije iz 127 zemalja od kojih su 123 bile državne delegacije smatra se najvećom sahranom u historiji čovječanstva i drugim medijski najpraćenijim događajem, odmah poslije slijetanja čovjeka na mjesec 1969. godine – naveo je Kurtćehajić. Sve tada 152 članice UN-a spustile su zastave na pola koplja u znak odavanja pošte preminulom Titu što je bio gest bez presedana.
Redali su se natpisi u svjetskim medijima „Tvorac nove Jugoslavije“, „Državnik svjetskog ugleda“, „Tito-poslednji velikan“, „Tvorac nesvrstavanja“ „Zemlja sa najviše prijatelja“ itd. Na prostorima Jugoslavije zemlje koju je stvorio, a koja je njenim raspadom podijeljena u sedam nezavisnih država (šest jugoslovenskih republika i Kosovo koje je imalo status autonomne pokrajine u okviru Srbije) danas imamo podijeljena mišljenja o Titu. Zato je važno, istakao je akademik Kurtćehajić, da građani Bosne i Hercegovine znaju šta je za nju uradio Tito. Bosna i Hercegovina nije obnovila državnost ni u Osmanskoj državi koja je 1463. slomila srednjevjekovnu bosansku državu ni u okviru Austro-Ugarskog carstva, pa ni u okviru Kraljevine SHS, od 1929. godine Kraljevine Jugoslavije da bi tek na Titovu inicijativu održano Prvo zasjedanje ZAVNOBiH-a 25. novembra 1943. godine u Mrkonjić Gradu koje je Bosnu i Hercegovinu učinilo jednakopravnom drugim federalnim jedinicama.
– Treba imati u vidu da je na Petoj zemaljskoj konferenciji Komunističke partije Jugoslavije održanoj u Zagrebu u oktobru 1940. godine u pogledu Bosne i Hercegovine zauzet stav da ona dobije status autonomije. Presudnu ulogu da se napravi pomak prema ravnopravnoj federalnoj jedinici u okviru Jugoslavije odigrao je Tito koji je snagom svog autoriteta prelomio u korist Bosne i Hercegovine iako su njegovi najbliži saradnici poput Moše Pijade, Milovana Đilasa, Sretena Žujovića Crnog bili protiv. Ta državnost se ostvarivala u okviru jugoslavenske federacije sve do 6. i 7. aprila 1992. godine kad su Evropska zajednica i SAD, na osnovu rezultata referenduma priznale Bosnu i Hercegovinu kao nezavisnu državu”da bi Bosna i Hercegovina 22. maja iste godine bila primljena u Ujedinjene nacije. Druga velika zasluga Josipa Broza Tita za njene narode jeste u tome što je Titov partizanski pokret sačuvao biološku supstancu kako bosansko muslimanskog naroda od uništenja od četničke ideologije. Homogena Srbija dr. Stevana Moljevića i četničkih snaga na čelu sa generalom Dražom Mihajlovićem, tako i srpskog od uništenja od ustaškog režima Nezavisne države Hrvatske na čelu sa poglavnikom Ante Pavelićem. Svojom politikom bratstva i jedinstva i ravnopravnosti naroda i narodnosti stvorio je međuetničku i međuljudsku koherenciju i toleranciju kako u Jugoslaviji tako i u Bosni i Hercegovini na nivou koji možda nikada nije bio na takav na ovim prostorima.
